Skip to content

Mijn Kora om Mount Kailash

Mount Kailash. De heiligste berg van Azië wordt hij ook wel genoemd. Een paar duizend pelgrims van zowel het hindoeïsme, boeddhisme, jaïnisme als de bön lopen jaarlijks in 1 dag het 52 kilometer lange pad dat om de berg heen gaat. Een ‘kora’, zoals elke tocht rondom een heiligdom genoemd wordt.

Met een hoogte van 6.638m. domineert Mount Kailash het afgelegen gebied van West-Tibet. Op de top van de berg ligt eeuwige sneeuw en het is nog nooit iemand gelukt om deze berg, welke zo’n 2.000m. lager is dan Mount Everest, te beklimmen. Omdat de berg zo heilig is, is dit sinds 2001 ook verboden.

Heilige berg Mount Meru

Mount Kailash is de aardse vorm van Mount Meru, de esoterische berg die het middelpunt van het universum is in de hindoe en boeddhistische mythologie. De berg is volgens het hindoeïsme de woonplaats van Lord Shiva die het heelal in stand houdt en op de top van de berg woont. De boeddhisten geloven dat de berg het domein is van boeddha Demchok en ultieme gelukzaligheid voorstelt.

Bij de kora rondom Mount Kailash doorloop je de cirkel van leven en dood. Zonden worden vergeven, ziekten worden weggenomen en wanneer je de hoogste pass van 5.659m. hebt bereikt stap je uit je oude leven om herboren te worden en een nieuw leven tegemoet te gaan. Pelgrims die 108 keer om de heilige berg zijn gelopen zijn bovendien zeker van Verlichting.

Mocht bovenstaande nog niet genoeg zijn; er zijn ook pelgrims die de gehele tocht prosternerend doen. Ze klappen hun handen boven hun hoofd, vervolgens voor hun borst, dan knielen ze op de grond en strekken zich helemaal uit op de bodem van de berg Kailash. Vervolgens gaan ze weer staan en herhaalt zich het proces. Deze pelgrims doen er tussen de 15 dagen tot een maand over en zijn hierna nóg meer gezuiverd dan wanneer ze de tocht lopend volbrengen.

Start van de kora

Het startpunt van de kora is het plaatsje Darchen (4.670m.). Een klein, nietszeggend dorpje met weinig keuze qua slaap- en eetgelegenheden. De laatste inkopen voor de tocht kunnen er uiteraard gedaan worden, net zoals het nemen van een warme douche bij 1 van de 2 publieke douchegelegenheden.

Gezien de hoogtes die je moet trotseren wil het niet zeggen dat ieder fit en geacclimatiseerd persoon de tocht succesvol zal volbrengen. In theorie is dit zeker waar, maar hoogteziekte kan je zomaar overkomen. Toeristen lopen de kora ook niet in 1 dag maar doen er 2 à 3 dagen over.

Eerste wandeldag: Darchen – Dira-Puk klooster (20 km.)

De eerste dag begint om 06.20 uur in het pikkedonker. De zaklamp gaat aan tot we om 08.30 uur bij onze eerste stop zijn en de zon net begint op te komen. Eindelijk zien we het landschap waar we al zo’n 2 uur in lopen. En met de zachte kleuren die horen bij een zonsopkomst is het direct al prachtig!

Na de sweet tea, een banaan en mueslireep in de tent bij de rustplaats gaan we weer verder. Vandaag is een relatief eenvoudige dag; zo’n 20 kilometer met een geleidelijke stijging van 4.670m. naar 4.971m. We lopen door een gigantische vallei met links een rivier met smeltwater van de diverse omliggende bergen en rechts Mount Kailash die wel wat wegheeft van een chocoladetaart met wit glazuur er op.

Rond 11.30 uur zijn we bij de tweede rustplaats op 4.904m. waar we lunchen om weer wat energie te hebben voor het laatste stuk naar het Dira-Puk klooster. Dit laatste stuk gaat al wat zwaarder! Het is ook een steiler pad, maar de hoogte heeft er zeker mee te maken. Na zo’n 7,5 uur (inclusief pauzes) zijn we er en zoek ik even een plekje in de zon en uit de koude wind om bij te komen. Want waaien doet het hier goed!

We overnachten tegenover het Dira-Puk klooster in een guesthouse met meerpersoonskamers. Geen verwarming en een kaal hok met 4 bedden. Je gebruikt je eigen slaapzak en houd jezelf ’s nachts warm in al je kleding die je hebt meegenomen en wat extra dekens die aanwezig zijn. Opwarmen kan bij het vuur in de gemeenschappelijke tent en hier nuttig je ook je maaltijd. Na zo’n dag wandelen smaakt dat prima!

Tweede wandeldag: Dira-puk klooster – Darchen (32 km.)

Vandaag hebben we de zwaarste wandeldag voor de boeg met een klim naar de Drolma La Pass op 5.659m. Deze stijging van bijna 700 meter gaat niet zo geleidelijk als gisteren maar begint direct nadat we om 06.00 uur beginnen met lopen. Het is akelig koud en ik merk dat ik door het beperkte ontbijt maar weinig energie heb. Gelukkig was ik zo slim om gisteravond nog wat gekookte eieren te vragen, deze komen nu goed van pas.

Dat deze kora niet onderschat moet worden blijkt al kort nadat we vertrokken zijn. We ontdekken een man op het pad die helaas niet meer leeft. Waarschijnlijk heeft hij last gekregen van de hoogte of was hij zo vermoeid dat hij is gaan liggen en is dit, in combinatie met de harde wind en vriestemperatuur, hem fataal geworden. Enkele mannen van het leger zijn er inmiddels op afgekomen om de man weg te halen. Achteraf hoor ik dat er jaarlijks zo’n 50-60 mensen sterven wanneer ze deze tocht afleggen. Goed dat ik dit pas na afloop hoor…

Maar het is ook echt bizar wat de hoogte met je lichaam doet. Ik vind mijzelf heel fit, maar merk dat ook ik wat rustiger aan moet doen en om de zoveel stappen op adem moet komen. Extra beademing heb ik niet nodig maar mijn reisgenootje loopt inmiddels met een zuurstofapparaatje de berg op. De temperatuur en de koude wind helpen ook echt niet mee. Ik heb ook mijn regenbroek nog aangetrokken om als windvanger te fungeren…

Gelukkig kan ik na deze gebeurtenis nog wel voldoende genieten van de wandeling. Hoe hoger we komen hoe indrukwekkender het uitzicht wordt. In de verte zie je een groene vallei en verder zijn het vooral gigantische rotsen bedekt met sneeuw en overal de bekende kleurrijke gebedsvlaggetjes. Prachtig!

Herboren op Drolma La Pass

En dan is het moment dat ik helemaal boven ben op de Drolma La Pass. Het sneeuwt inmiddels een beetje maar WOW wat is het een ongelofelijk gevoel om hier te staan. Veel pelgrims om mij heen, vrolijke gezichten, liederen en nog meer gebedsvlaggetjes. Een helderblauw meer (Meer van Compassie) en gletsjer aan de andere kant smeken gewoon om foto’s. Dit is de plek waar pelgrims worden herboren. En stiekem voel ik mij op dit moment ook zo. Wat een overwinning!

Waar we er bijna 4 uur over hebben gedaan om op dit punt te komen, zijn we een half uur later alweer zo’n 400 meter gezakt en bij een rustplaats. Dit was een enorm steile afdaling met veel losliggende kiezels. Goed uitkijken waar je loopt dus en af en toe best een beetje eng. Het is hier dat onze gids aangeeft dat we in principe ook vandaag nog de hele kora kunnen lopen, het zou nog zo’n 7 uur wandelen zijn. We besluiten om deze beslissing pas te nemen als we bij de eigenlijke overnachtingsplek zijn.

Het is echt behoorlijk koud vandaag, geen zon, wind tegen en de sneeuw is overgegaan in een miezerregen. Het wandelpad is nu weer een beetje zoals gisteren, door een vallei die redelijk vlak is. De ondergrond is alleen minder prettig, veel kiezels en puntige rotsen.

Om 14.00 uur komen we aan bij de overnachtingsplek en na een half uur bijkomen besluiten we om inderdaad door te gaan. Het is nog ongeveer 3 uur lopen en 14 kilometer. Mijn voeten en rug zijn eigenlijk al gebroken, maar mijn motivatie voor een warme douche en lekker eten zorgt dat we doorzetten. Ik heb inmiddels maar een muziekje opgezet en loop de rest van de route in een soort trance.

Het laatste uur is zo mogelijk nog het zwaarst! We zien Darchen al liggen, het lijkt alleen maar niet dichterbij te komen. Maar na 11 uur wandelen (incl. pauzes) en 32 kilometer komen we dan eindelijk rond 17.00 uur aan bij het guesthouse.

WE DID IT! En dat in 2 dagen… Een gevoel van trots overheerst, dit gaat mij de rest van mijn leven bijblijven!

Back To Top